Passion For Yarns

Een tijdje later, terug bij Anita van De Breinaald, ontdekte ik Noro en nam drie bollen van de Silk Light mee.
Ik was volledig weg van de kleuren maar had nog geen ervaring met de draad. Het is wel een beetje een primitieve draad want je vindt er kleine stukjes houtsplinters in terug, en dikkere en dunnere gedeeltes, maar al bij al was het leuk om er mee te breien. Bovenaan links zie je de Sekku (paars) een heel dun draadje want er zit 420 meter op 50 gram, die wil ik gebruiken voor een lacesjaal en daarnaast de rode bol is sokkenwol, Silk Garden Sock Yarn, maar die kan ook nog altijd een andere bestemming krijgen.

Zo kwam ik op het idee om een gilet te maken (eigen ontwerp) en begon aan het rugpand, al vlug was de eerste bol opgebruikt en ik had geen tweede van hetzelfde kleur. Dus terug naar De Breinaald (een uurtje rijden vanaf hier). En toen vernam ik dat Anita ging stoppen met de winkel na 6 jaar, dus volgende maand is het afgelopen met mijn favoriete breiwolwinkel. Dezelfde kleur Noro was er niet meer dus na eventjes overwegen besloot ik dan maar om allemaal verschillende kleuren te gebruiken en zie hier het resultaat.



Voorlopig weten we dus nog wat te doen!

In december nam mijn moeder mij mee naar "de Breinaald" in Mere want ze had er mooie wol gezien in de etalage. En zoals jullie al weten is een breiwolwinkel voor mij wat een speelgoedwinkel is voor kinderen, onuitputtelijk interessant! De vrouw des huizes Anita vertelde ons dat ze een nieuwe draad had van Louisa Harding, de Simonetta. Ik was direct verkocht door de kleuren en het gouden draadje dat er in meeliep. Dus ik nam samen met nog een bol Mulberry drie bollen mee en voelde me de koning te rijk. De wol kost €11 per bol.


Ik had het idee in mijn hoofd om hiermee een driehoekssjaal te maken. Ik begon met een klein vierkant en dan telkens groter en zoals je kunt zien op de foto is dit het resultaat (zoals steeds, eigen ontwerp). En het was ook heel aangenaam om mee te breien.


Ik was zo enthousiast over de Simonetta dat ik op internet alles ben gaan opzoeken over Louisa Harding. Het verwonderde me wel dat er vooral in België en ook in Nederland zo goed als geen verkooppunten zijn van haar wol. En voor webwinkels moet je in Groot-Brittanië of de Verenigde Staten zijn. Dus bij een volgend bezoekje aan de Breinaald bracht ik een paar strengen Grace Hand Beaded mee en Grace Hand Dyed, alsook twee prachtige boeken met modellen, weliswaar Engelstalige uitleg.


Nog geen idee wat ik ermee ga doen, eerst wachten we tot er inspiratie komt alvorens ik aan iets nieuw begin, en er liggen nog heel veel andere dingen te wachten op een bestemming.


Maar het verhaal bij Anita is hiermee pas gestart en heeft nog heel veel in petto. Dus wordt vervolgd!

Een jaar geleden vroeg mijn moeder: "Waarom brei je geen sjaal? Het is volop mode!". Na lang aarzelen ging ik zoeken in mijn nog hele grote voorraad wol van jaren terug. Ik had namelijk meer dan 10 jaar niets gebreid, nu achteraf beschouwd onbegrijpelijk. Ik was heel vlug terug aan de slag, maar het duurde nog tot nieuwjaar voordat ik ook ging surfen op het internet naar webwinkels en breiblogs. Ik kreeg het gevoel dat ik jaren op een andere planeet had geleefd. Vroeger was je een uitzondering als je breide of haakte, maar ineens bleek je nu de uitzondering als je het niet deed.

Ik leer nu allerlei nieuwigheden kennen. Kunstbreiwerk en ajour zijn mij niet onbekend, integendeel. Maar wat ik prachtig vind zijn de Estlandse lace sjaals. Zo kwam ik een tijd terug uit op twee boeken die mij interesseerden, en naar goede gewoonte ging ik naar Hulst naar de boekhandel om ze te bestellen, maar dit was niet mogelijk. Dan maar zoekwerk verricht op het internet en zo kwam ik in de webwinkel van De Afstap in Amsterdam terecht. Daar loop je op je scherm verloren in de boeken over breien, om nog maar te zwijgen over een bezoekje aan de winkel zelf. Hopelijk komt dit laatste ooit uit. Slechts 5% van de boeken zijn Nederlandstalig, het grootste deel is Engelstalig. En zo bestelde ik twee boeken die misschien wat hooggegrepen leken maar de verwachting was groot.


Het eerste boek is van Nancy Bush, Knitted Lace of Estonia inclusief een cd-rom met instructies.


Het tweede boek is zo prachtig dat het een verzamelwerk op zich is. The Haapsalu Scarf van Siiri Reimann en Aime Edasi. Deze laatste kreeg ik cadeau van mijn echtgenoot, ik zal er hem nog vele jaren dankbaar voor zijn. Het boek is in het Engels en Estlands. De dames van De Afstap deden er ook een papier met vertalingen bij van de Engelstalige breitermen naar het Nederlands, waarvoor dank.

De verzendingskosten naar Nederland bedragen €6.75, naar België echter €19.50 en als dan de grens met Nederland je achtertuin is vind ik dit zuur geld. Maar Janny van Wolboerderij Blij Bezuiden stelde voor dat de boeken naar haar verstuurd werden. En dit werd dan het begin van een nieuw avontuur, waarover ik de volgende keer vertel.

Je begint een nieuwe sjaal, met een bol wol die je graag ziet en merkt na 25 cm dat je niet gaat toekomen.
Geen probleem gauw even naar het internet, naar de webwinkel en dan gebeurt het! Ik had één bol tekort en 4 dagen later werd deze buit gebracht door het koerierbedrijf van dienst. Want je ziet nieuwe draden en nieuwe kleuren en zo komt er nooit een einde aan. Je kan het gerust ook verzamelen noemen.


Ik had de Toverbol Crazy van Schoppel Wolle nodig (in de rechter bovenhoek), normaal bedoeld om kousen te breien, maar ik wou er eens een lacesjaal van maken die dan wat dikker zou zijn. Er zit 420 meter op een bol van 100 gram. Maar ik zal nu ook even uitleggen wat de andere wol is en wat we ermee van plan zijn.


Dit is de kidsilk van Austermann, die ik vorig jaar heb leren kennen in onze plaatselijke breiwolwinkel. Nu verschillende sjalen verder ben ik daar eigenlijk heel tevreden over, terwijl zoals je kunt zien deze €5.50 kost. De kidsilk van Rowan voor hetzelfde gewicht en dezelfde aantal meters kost €13.25. Voor mij zit er niet voldoende verschil op om zoveel meer te betalen. Wellicht heeft Rowan meer keuze in kleuren. Ik had bij een vorige bestelling reeds 1 bolletje gevraagd om zeker te zijn van de kleur, dus met drie bolletjes maken we zeker een mooie lacesjaal, dit is pas echt aangenaam om dragen!


Dit zijn opnieuw de lacebollen van Schoppel Wolle. De blauwe bovenaan 75% scheerwol en 25% polyamide, kost €9.95, 100 gram en 800 meter. De twee onderste zijn nieuw en 100% merinowol, kosten €10.95 voor 100 gram en met een looplengte van 800 meter. Alle drie voor lacesjaals te maken zoals de paars-oranje in vorige blogpost, maar wel in een andere breipatroon. Dus nog heel veel werk aan de winkel, of liever gezegd breikriebels.


En dan zag ik ook deze nieuwe wol, de Cat Print van Schoppel Wolle, en ik was direct verkocht door de kleuren. De streng heet Vlijtig Liesje, 75% scheerwol en 25% polyamide, kost €9.95 en er is 420 meter op een streng van 100 gram. Alles komt van Wolhalla, de verzendingskosten vallen hier heel goed mee, ook voor België en de volgende dag heb je het in huis.

Nu moet ik alleen nog zoeken op internet of ik "tijd" kan kopen? Of kaboutertjes inhuren, maar kunnen die wel breien?

Dit is het tweede gehaakte kleed uit de oude doos, nochtans op dit moment volop terug in de mode. De enige herinnering die ik hieraan heb is dat ik het droeg op het trouwfeest van één van mijn nichtjes.

Het staat ook op de voorpagina van de website van mijn moeder. De rits is na al die jaren versleten, dus ik zal het toch wel meer gedragen hebben dan ik me kan herinneren. Maar die is perfect te vervangen en dan is het kleed terug helemaal "in". Een vriendin heeft jaren geleden geposeerd om deze foto te kunnen maken.

De dagen rond volle maan lig ik altijd een paar uur wakker 's nachts. Deze week dacht ik terug aan vroeger en aan de tijd dat ik rond mijn 18 jaar drie lange jurken heb gehaakt. Vandaag vertel ik jullie graag iets over één van die jurken. Deze heb ik het meest gedragen, vooral op vakantie aan zee in St-Idesbald. Als het 's avonds wat afkoelde was dit de ideale kledij om met vrienden op het strand te gaan wandelen. Vraag me niet welke wol dit was, dat weet ik allang niet meer, want op elke hoek van de straat had je een Phildar, een Pinguin, een 3 Suisses,...


Nu jaren later en een paar maatjes meer kan ik spijtig genoeg niet meer in de jurk. Dus ik heb aan mijn dochter gevraagd of een kennis wou poseren met de jurk. En het resultaat is prachtig! Ik had toen zelfs bijna dezelfde sandalen als het model aan heeft. Het moet ook gezegd worden, het kleed draagt heel veel mooie herinneringen met zich mee.


De onderjurk is apart te dragen en is dus niet vastgemaakt aan het kleed zelf. En zie hoe iets simpels, het zijn tenslotte maar gewoon "stokjes" en "vastes" in het haakjargon, toch ook zijn charme kan hebben.

Volgende keer vertel ik iets over een andere jurk die ik toen gemaakt heb. Nu is het eerst breitijd want het is weekend!

In januari kocht ik bij Stoffenidee in Gent, Colourspun van Rowan en kreeg er het patroon bij van de Celine Scarf van Rowan, een driehoeksjaal. Met de wol heb ik echter een gilet gemaakt en omdat ik het patroon nog had liggen dacht ik aan de speciale draad van Katia Kiss die lag te wachten. Een glanzende draad, licht in gewicht want er zit 280 meter op 50 gram en kost €6.50.


Zo gezegd zo gedaan, eerst maak ik een plan. Ik word ook dikwijls de bureaucraat genoemd omdat ik graag eerst alles op papier zet, zo kan ik na elke priem een streepje zetten en vergis ik me niet in de rij die ik brei. Ondertussen 130 steken op de priem verder twijfel ik, het gaat niet breed genoeg worden in verhouding tot de hoogte, de kleur is eentonig dus saai om te breien, ik kan het wel afwerken met pareltjes ... doe ik verder, trek ik het terug uit en maak er een rechthoekige sjaal van? Moet ik geen rekening houden met mijn gevoel dat het misschien niet gaat worden wat ik wil?


En toch liever nog geen nieuw project opzetten, want de vorige sjaal wacht gewoon op een extra toverbolletje. Wat kan het soms ingewikkeld zijn pfff...


Op de foto's is het glanzende effect niet echt te zien, maar het lijkt een beetje metallic. Het voelt wel heel zacht aan en is erg aangenaam om te verwerken.

Een hobby is ergens kostbare tijd of heilige tijd gewoon voor jezelf. Want wellicht moeten de meesten van ons dagelijks naar onze job en daarnaast zijn er altijd huishoudelijke taken en boodschappen en wat er dan overblijft is voor onszelf. Maar in mijn geval heb ik ook rekening te houden met migraine, hopelijk onbekend voor de meesten van jullie want dat wil zeggen, in bed liggen, donker, geen geluid, geen geur, geen eten en ook geen breitijd. Dus als we ons goed voelen dan maken we kaarten of we beginnen aan een nieuw breiproject, deze keer een sjaal in een ajoursteek maar iets dikker dan de vorige.


Dit is de Toverbol Crazy van Schoppel Wolle, met 420 meter op een bol van 100 gram. Ik had deze gekocht voor kousen, maar soms kan een bestemming wijzigen. Na 20 cm breiwerk en de bol te wegen was er al 20 gram opgebruikt, dus dit ging wel een heel korte sjaal worden. Dus ofwel terug uittrekken of een bol bijbestellen en dat was weer een "aangename" verrassing, omdat er bij Wolhalla nieuwe kleuren lacebollen in 100% merinowol bijgekomen zijn. Ondertussen is de bestelling geplaatst en als het pakje arriveert krijgen jullie de foto te zien van mijn nieuwe buit. Sommige vrouwen hebben graag een diamant of een paar schoenen of een handtas, geef mij maar een bolletje wol!


Wat ik ook pas dit jaar heb ontdekt is de houten priemen, deze zijn van KnitPro en heel aangenaam om mee te werken, want door te breien, poets je als het ware de priemen op zodat de draad nog beter glijdt.


Het tweede project is voor een volgende keer, want dat houdt voorlopig stand, dus het was misschien toch niet zo'n slecht idee om 2 werken tegelijkertijd te beginnen.

Ik wil wel een speciaal bedankje uitbrengen aan mijn dochter voor de mooie foto's elke keer want dat talent bezit ik niet. Schoenmaker blijf bij je leest.